Καμια φορα ανοιγει η πορτα σιγα σιγα και μπαινεις.
Φορας κατασπρο κουστουμι και λινα παπουτσια.
Σκυβεις βαζεις στοργικα στη χουφτα μου 72 φραγκα και φευγεις.
Εχω μεινει στη θεση που με αφησες για να με ξαναβρεις.
Ομως πρεπει να εχει περασει πολυς καιρος γιατι τα νυχια μου μακρυνανε
και οι φιλοι μου με φοβουνται.Καθε μερα μαγιρευω πατατες
εχω χασει την φαντασια μου και καθε φορα που ακουω"Κατερινα"τρομαζω.Νομιζω οτι πρεπει να καταδωσω καποιον.
Εχω φυλαξει κατι αποκομματα με καποιον που λεγανε πως εισαι εσυ.
Ξερω πως λενε ψεματα οι εφημεριδες,
γιατι γραψανε οτι σου ριξανε στα ποδια.
Ξερω πως δεν σημαδευουν στα ποδια.
Στο μυαλο ειναι ο στοχος
το νου σου ε?